Lieve Mensen

U heeft zojuist de lezingen gehoord. En u ziet hiervoor de korenhalmen staan en 't maïs liggen. Vandaag gaat 't over brood, over voedsel; 't honger hebben en verzadigd worden. Daartussen zit een hele weg die voor velen niet zo vanzelfsprekend is.

Laatst las ik in de krant dat 1 op de 6 mensen in de wereld honger lijdt.
Dat wij samen toch niet bij machte zijn dit immense probleem op te lossen.
Onze financiële steun en landelijke voedselhulp komen niet altijd goed aan. Ja, er blijven altijd landen bestaan waar corrupte leiders en rebellerende machten mensen kansen ontnemen om normaal te leven en waar in de basisbehoeften van schoon drinkwater en voedsel niet voorzien wordt.
Honger is verschrikkelijk. Mensen die de Tweede Wereldoorlog en vooral de hongerwinter hebben meegemaakt kunnen nog uit eigen ervaringen vertellen.

Over honger hoorden we ook de Israëlieten klagen in de eerste lezing.
Ze mopperden tegen Mozes zo staat er: "Waren we maar bij de vleespotten in Egypte gebleven, toen leden we tenminste gëën honger." Maar dat ze daar als slaven behandeld werden, waren ze vergeten.
God laat ze niet verhongeren. Hij laat 'manna' regenen uit de hemel en kwartels vallen dood neer op het kamp. Iedereen heeft volop te eten.
Sommigen denken slimmer te zijn dan de anderen; ze verzamelen meer dan ze nodig hebben. Ze beginnen vlees en manna op te potten. Dat lukte wel wanneer de volgende dag een sabbat was, maar op de gewone dagen was alles wat ze opzij zetten, bedorven.

God heeft een wonder gedaan om zijn volk in leven te houden. Maar het was niet de bedoeling dat Gods gaven de basis zouden vormen van de een meer en de ander minder, van een gemeenschap waarin de een veel heeft en de ander weinig, in een sfeer van sjacheren en concurrentie. Het brood dat God geeft is geen gewoon brood.
Het is allereerst een teken dat God om zijn volk bekommerd is om ieder evenveel.
De gemeenschap van Gods volk- zo kunnen we in dit verhaal lezen - is er een waar alle mensen met elkaar delen wat voorhanden is en dan zal blijken dat er ook voor iedereen genoeg is ... zelfs in overvloed.

Beste mensen het verhaal van Johannes van vandaag is het vervolg van het wonder van de brood vermenigvuldiging. Het verhaal waarin ook gedeeld werd zelfs veel gedeeld werd, want van 5 broden en 2 visjes liet Jezus meer dan 5000 mensen eten. Er waren zelfs nog 12 korven over.
De volgende dag gaan de mensen Jezus weer opzoeken. Hen interesseert die gratis maaltijd natuurlijk. Wie Jezus is en wat voor teken Hij heeft willen geven, laat hen onverschillig. Tenminste, zij begrijpen het niet.

Misschien is het een normaal en herkenbaar verlangen dat er een God zou zijn die ons in letterlijke zin te eten en te drinken geeft.
De meesten van ons, christenen, leven in het besef dat God zorg draagt voor ons.
En al moeten wij zaaien en planten, God is het die vruchtbaarheid geeft aan het werk van onze handen. Wij werken voor ons dagelijks brood en toch is er het besef dat alle voedsel een gave is uit Gods milde hand.
Daarom vouwen Christenen de handen voor zij aan tafel gaan. We zeggen het elke keer opnieuw in het Onze Vader en we zullen het straks ook weer samen bidden: "Geef ons heden ons dagelijks brood."

Maar doen we God niet tekort als we Hem alléén maar danken voor onze materie, ons voedsel!? Hij wil zoveel méér voor ons zijn!

Jezus zegt: "Ik ben het Brood dat uit de hemel is neergedaald."
En dat Brood wil Hij voor óns zijn. Hij biedt zich aan als voedsel om van te leven.
Hij is het die zich onvoorwaardelijk, volkomen onbaatzuchtig geeft, geen grenzen stelt en bij wie je altijd terecht kunt.
Hij wil een relatie met ons. Hij wil dat wij in Hem geloven en Hem vertrouwen.
Hij wil dat wij beseffen dat het leven dat Hij ons geeft eeuwigheidswaarde heeft.
dat die verbondenheid met Hem ons gelukkig kan maken;
Dat is toch iets oneindigs groter dan alleen maar brood ontvangen; hoe goed en geweldig dat ook is.

De weg die Jezus is gegaan,is de weg 'van de graankorrel gaan'. Hij heeft zichzelf letterlijk opgedeeld.
Het leven, het Brood,wat Hij van zichzelf zegt, werd gebroken.

Dan komen we uit bij de eucharistie. Het samenkomen van ons hier elke zondag rond de tafel van de Heer.
Jezus had geen mooier testament na kunnen laten dan wat wíj nu hier doen. Samenkomen om het brood delen. Alle facetten van het leven onze vreugde en verdriet vieren met God en met elkaar.
Jezus zei het bij z'n afscheidsmaal tegen de leerlingen: blijf dit doen. Kom, jij en jij en U, komt en eet en drinkt, doe dan als Mij en denk dan aan Mij.

We hebben brood nodig. We hebben vooral Jezus nodig om goed te kunnen leven.
Weet u, God heeft ons óók nodig, daarom moeten wij Zijn werktuigen zijn.
Hij vraagt aan ons om brood te zijn voor elkaar, om de honger die mensen hebben naar liefde en aandacht te stillen.
Mogen wij zulke mensen van brood zijn. Amen.