Artikel 6 uit de reeks 50 cent voor 50 jaar Jongerenkerk (februari 2015)

In het kader van 50 jaar Jongerenkerk Venlo verschijnt er de komende maanden elke maand een column in de JK Jouw Kerk en op de website. Deze columns gaan vergezeld met een advertentie in E3-Journaal / De Trompetter.

De columns zijn bedoeld om de mensen te laten zien dat de Jongerenkerk Venlo MEER is dan alleen zondagmorgen om 10.00 uur.

We hopen dat velen in Venlo, geïnspireerd door de columns, bereid zijn om 50 cent te storten voor de 50 jarige Jongerenkerk.

Deze maand: Wiel Janssen over het ontstaan van Galdere.

Bij het 20-jarig jubileum van de Jongerenkerk werd er een gelegenheidskoor samengesteld uit oud-leden van deze gemeenschap. Bij de repetities kwamen Piet Welles en ik naast elkaar te zitten. Het bleek het begin te zijn van een zeer langdurige vriendschap. Die vriendschap was niet alleen gebaseerd op het feit dat we elkaar wel lagen. Het bleek dat we veel gemeenschappelijke interesses hadden.

Het 20-jarig bestaan was de start voor het koor dat zich uiteindelijk het Triple Quartet noemde en waarin we beiden belandden. Ook voor de geluidsgroep werd onze bijdrage gevraagd en in beide clubs zijn we tot op de dag van vandaag actief.

Maar ook buiten de JK vonden we elkaar. In het vieren van de Vastenaovend bijvoorbeeld. In de tweede helft van de jaren negentig begon ik met het verzamelen en digitaliseren van Vastenaovendmuziek uit Venlo en Blerick. Daarbij werd ik van harte gesteund door Piet, die dat ook ooit gedaan had, maar zijn tekstenverzameling kwijt raakte nadat hij ze aan de verkeerde persoon uitgeleend had.

Het duurde nog verschillende jaren voordat we de indruk hadden dat we een en ander "compleet" hadden.
Het resultaat was een indrukwekkende stapel CD's, volledig gedocumenteerd.
Keurig opgeborgen in een lade, die we voortaan onze schatkist zouden noemen. Maar het bezit alleen bevredigde ons eigenlijk niet. We vonden dat we er iets mee moesten gaan doen. Al piekerend kwamen we op het idee, om er de moeder van Bernie, Piets schoonmoeder dus, een plezier mee te gaan doen. Zij was altijd al een verwoed vierster, maar haar gezondheid had nagelaten en ze was in Verpleeghuis Blerick terecht gekomen.

Het idee was, om een verzoekplatenprogramma te houden, waarbij we de teksten via een beamer op een scherm zouden projecteren.

Er werd contact opgenomen met het verpleeghuis, dat enthousiast reageerde.
De computer werd thuis afgekoppeld. Via een van onze werkgevers werd een beamer geregeld, er werd een laken tegen de muur gespannen.
En in 2004 gaven we de aftrap van een serie "optredens" met de eerste voorstelling in dat Verpleeghuis Blerick. Het was maar een klein publiek, maar de reacties waren enthousiast. Het hele gebeuren smaakte naar meer en werd geperfectioneerd. Er werd eigen apparatuur aangeschaft, de desktop werd vervangen door een laptop en het aantal optredens werd uitgebreid. Het aantal groeide met elk jaar.

In de laatste jaren hebben we gemiddeld per seizoen in 7 bejaarden- en verzorgingshuizen ons "Galdere" (ongegeneerd vrijuit meezingen) georganiseerd.

We zijn totaal op elkaar ingespeeld voor deze operatie, die veel techniek vergt. Piet gaat met een zendermicrofoon door de zaal en vraagt de mensen welk liedje of leedje ze willen horen. Mijn taak is het om dat dan zo snel mogelijk te vinden en te starten. De muziek begint te spelen en de teksten worden tegenwoordig in karaoke vorm op het scherm gepresenteerd.

De start is soms aarzelend, maar aan het einde van de voorstelling, die zo'n anderhalf uur duurt, zingt werkelijk iedereen mee. Venlo en Blerick hebben immers samen een schat van meer dan 500 liedjes geproduceerd, die het stuk voor stuk waard zijn om niet vergeten te worden.

Het verzamelen, bewerken en presenteren is een hele klus geweest, maar het gebeuren brengt erg veel plezier bij de mensen EN onszelf. Het heeft ons ook heel veel verhalen opgeleverd, die de moeite waard zijn. Wist U bijvoorbeeld, dat de veelbezongen Mientje uit het Jaomerdal, die zich niet thuis voelde tussen de elfen en feeën, werkelijk bestaat? Zij had in werkelijkheid ooit een scharrel met Frans Boermans die op niets uitliep.

Toen zij Frans jaren later ontmoette, herinnerde zij hem aan dat gebeuren en aan het feit dat hij in zijn leven al vele vrouwen bezongen had. Maar nog nooit iets over haar. Waarop Frans zijn jas aantrok en zei dat hij dat dan nu ging doen. Met als resultaat een liedje met eeuwigheidswaarde dat iedere Venlonaar kent.

Natuurlijk zingen wij nu samen met Mientje dat lied ieder jaar. Zij straalt daarbij zo geweldig, dat alleen dat al alle moeite meer dan waard is. Zo komen we heel wat Mientjes en Fransen tegen, met elk een eigen verhaal.

We hopen dat we dit nog lang samen mogen beleven.